Ik liep zojuist tijdens mijn wandeling te mijmeren over de stof die ik vanmorgen gelezen had in het laatste hoofdstuk van het boek maatschappijleer, de "Verzorgingsstaat". Het begrip "arbeidsethos" (het belang dat mensen aan werk hechten) bleef in mijn hoofd zitten. Ik neem jullie mee in mijn afgelopen weken.
Vorig jaar heb ik gesolliciteerd naar een opleidingsplek aan de Hogeschool van Amsterdam voor de HBO-opleiding "Associate Degree Ervaringsdeskundigheid Welzijn en Zorg". Sinds mijn stage tijdens mijn opleiding bij Howie the Harp, werk ik fulltime bij de Herstelacademie van GGZ Noord-Holland Noord. En mijn werkgever biedt de mogelijkheid om je verder te ontwikkelen, onder andere door het aanbieden van opleidingsplekken.
Afgelopen januari hoorde ik dat ik geselecteerd was om deze opleiding te mogen doen en op 10 februari ben ik naar de open dag gegaan. Daar kwam ik erachter dat ik de 21+-toelatingstoets moet maken, om toegelaten te worden tot deze opleiding. De volgende dag direct de opleider van onze organisatie ingeschakeld en gelukkig was zij ook op zondag aan het werk en kon zij direct de boeken voor de toetsen bestellen, alvorens zij met vakantie ging.
De boeken kwamen 22 februari binnen en vanaf dat moment heb ik mij elk weekend gestort op het leren van de stof van geschiedenis en maatschappijleer, de eerste 2 toetsen die ik op 23 maart moet maken. Wanneer ik deze vaktoetsen haal, moet ik in juni ook nog de taaltoetsen Nederlands en Engels doen. Dat duurt nog even, dus de focus ligt op geschiedenis en maatschappijleer. Wel ben ik al aan het lezen en televisiekijken in het Engels, om zo de taal mij al wat meer eigen te maken.
Vorig jaar december werd ik door Howie the Harp gevraagd of ik 12 dagdelen beschikbaar was om diverse gastlessen te geven. Ik krijg enorm veel energie van het overdragen van mijn kennis en ik draag de opleiding van Howie the Harp een groot hart toe. Mijn grootste ontwikkeling heeft daar plaatsgevonden en dat gun ik andere studenten ook. Het feit dat ik gezien word in mijn kwaliteiten speelt uiteraard ook een grote rol. Dus heb ik ja gezegd op alle lessen.
Hieruit blijkt al dat mijn arbeidsethos erg hoog ligt. Ik ben een harde werker, heb sterke normen en waarden als het gaat om mijn werk te voltooien en het zo goed mogelijk uit te voeren. Toch kwam ik de afgelopen weken in een intern conflict. Fulltime werken, lessen voorbereiden én in korte tijd 2 vakken leren bleek wat veel te zijn.... Ik ben ontzettend dankbaar dat ik geselecteerd ben om de opleiding aan de HvA te mogen doen, ik wil dat ook enorm graag, omdat ik op die manier mij nog beter in kan zetten op het werkveld, dus het is voor mij een must om toegelaten te worden tot de opleiding.
Ook ben ik een commitment aangegaan met Howie the Harp en daar krijg ik ook energie van. En daarnaast ben ik enorm toegewijd aan de Herstelacademie. Het doen van mijn "eigen" intakes en het faciliteren van mijn "eigen" groepen vind ik erg belangrijk. Toen ik van de week, nadat ik 3 dagen voor de klas had gestaan bij Howie, donderdag klaar was met het faciliteren van mijn "eigen" groep op de Herstelacademie, stond het huilen mij nader dan het lachen. Ik was zo uitgeput en zag door de bomen het bos niet meer. Geschiedenis is zo ontzettend veel leerwerk en de manier waarop de toets afgenomen wordt, is zo anders dan ik van mijn schooltijd uit gewend ben. Gelukkig heb ik veel lieve mensen om mij heen en durf ik ook om hulp te vragen en ga ik morgen voor geschiedenis naar mijn vriendin en haar dochter, die mij gaan helpen met de manier van leren voor geschiedenis.
Vorige week was ik begonnen in het boek van maatschappijleer en ook dat boek had ik nog niet uit, terwijl ik volgende week zaterdag de toets heb. De intensiteit van het lesgeven (veel zenden), de hoeveelheid van het leren van de toetsen en de andere manier van leren tezamen met mijn verplichtingen op de Herstelacademie, maakte dat ik donderdagmiddag error in mijn hoofd kreeg.
Omdat mijn arbeidsethos heel hoog ligt en ik nogal strenge normen en waarden voor mijzelf heb 😬, kwam ik in een intern conflict. Mag ik mijzelf hier wat meer ruimte in gaan geven en wat werkzaamheden overdragen? Of vind ik dat ongehoord en hoor ik gewoon te doen wat ik (van mijzelf) verwacht? Dat laatste is natuurlijk niet het geval en dat weet ik rationeel zelf ook wel. Er is niemand bij gebaat als ik maar doorga, zonder ergens even bewust stil te staan om vervolgens om te vallen.
Na een verhelderend gesprek met een collega heb ik besloten om het op een andere manier te gaan bekijken. Ik ben van mening dat zelfzorg toegepast dient te worden in je vrije tijd, maar wat als je die vrije tijd niet hebt? Ik vond dat ik al mild naar mijzelf was, om door de week uit het werk niet aan mijn leerwerk te gaan zitten, maar te ontspannen met (Engelse) televisie en in het weekend elk vrij uur te besteden aan het leren van de toetsen. En toch blijkt deze combinatie niet goed te zijn voor mijn gezondheid. Het is teveel.
Dus ik heb wederom een mooi leerproces doorgelopen van de week. Mijn hoge arbeidsethos is er nog steeds, maar kan niet ten koste gaan van mijzelf, dan heeft niemand wat aan mij en ik al helemaal niet aan mijzelf. Volgende week nemen collega's van mij wat intakes en groepen over, zodat ik de tijd heb om de laatste puntjes op de i te zetten wat betreft het leren. En dan kan ik enigszins uitgerust zaterdag mijn toetsen maken.