Hè, hè, dat heb ik gehad. De kop is eraf. Vandaag de eerste MBT gehad in de groep, waarin ik 18 maanden de groepstherapie zal hebben. Voor iedereen een heel spannend moment, ook natuurlijk voor diegenen die al een tijd samen in deze groep zitten. Daar is een soort vertrouwensband ontstaan en dan komen er ineens 2 vreemden bij (ik ben gelijk gestart met nog een nieuw iemand). Iedereen moet z’n weg weer even gaan vinden en dat kost tijd. “Gelukkig” zien we elkaar 2x per week, dus dat zal vrij snel gaan.
Aan de ene kant is het lastig dat het een in- en uitstroom groep is, aan de andere kant kom je in je leven ook zoveel verschillende mensen tegen, dus is het goed om deze wisselingen in de groep mee te maken.
Voordat ik de groep in ging, had ik nog een gesprek met m’n psychiater (tevens begeleider van de groep). We hadden het erover of ik nog iets nodig had om mijzelf te introduceren in de groep. Omdat ik al een aantal individuele gesprekken gehad heb en al in de PRE-groep gezeten heb, weet ik al een klein beetje hoe de MBT in z’n werk gaat. Op zoek naar je gevoel, waarom reageer of doe je dingen zoals je ze doet. Vandaag heb ik geleerd, dat wanneer ik het spannend vind om mezelf te introduceren, dat ik vaak begin te ratelen en m’n hele doopceel op tafel gooi, zonder adem te halen. Dat is wat ik doe. Nu waarom ik dat doe. De gedachte? Ik heb veel meegemaakt in m’n leven en ik heb gemerkt dat mensen “onder de indruk” reageren als ik dat vertel. Mijn achterliggende gedachte is onbewust het allemaal willen vertellen, zodat ik de aandacht heb en er naar mij geluisterd wordt. Het gevoel? Ik heb mij vaak niet gehoord of gezien gevoeld in mijn leven, mede hierdoor is een zelfhaat ontstaan. Ik vind dat ik het niet waard ben om gezien te worden (dit is mijn overtuiging). Dus overstelp ik mensen met al mijn shit, zodat ze niet om mij heen kunnen. Mijn psychiater vroeg mij of ik mij voor kon stellen HOE andere mensen mij dan zien en of dat dan wel zo is, zoals ik zou willen? Hoe mensen mij zien weet ik niet, kan ik ook slecht inschatten. Hoe zou ik dat willen? Dat is ook nog een lastige vraag, als je jezelf nog niet oké vindt (zeg maar…). Dus dat wordt onder andere een mooi doel om aan te werken.
𝑵𝒊𝒆𝒖𝒘𝒆 𝒄𝒐𝒏𝒕𝒂𝒄𝒕𝒆𝒏 𝒌𝒖𝒏𝒏𝒆𝒏 𝒎𝒂𝒌𝒆𝒏, 𝒛𝒐𝒏𝒅𝒆𝒓 𝒅𝒂𝒕 𝒊𝒌 𝒅𝒆 𝒃𝒆𝒉𝒐𝒆𝒇𝒕𝒆 𝒉𝒆𝒃 𝒎’𝒏 𝒅𝒐𝒐𝒑𝒄𝒆𝒆𝒍 𝒕𝒆 𝒍𝒊𝒄𝒉𝒕𝒆𝒏 𝒆𝒏 𝒆𝒓𝒗𝒂𝒓𝒆𝒏/𝒗𝒐𝒆𝒍𝒆𝒏 𝒅𝒂𝒕 𝒊𝒌 𝒊𝒏𝒕𝒆𝒓𝒆𝒔𝒔𝒂𝒏𝒕 𝒆𝒏 𝒍𝒆𝒖𝒌 𝒈𝒆𝒏𝒐𝒆𝒈 𝒃𝒆𝒏 𝒛𝒐𝒏𝒅𝒆𝒓 𝒎𝒊𝒋𝒏 𝒓𝒖𝒈𝒛𝒂𝒌. 𝑮𝒆𝒘𝒐𝒐𝒏 𝒐𝒎𝒅𝒂𝒕 𝒊𝒌 𝒃𝒆𝒏, 𝒘𝒊𝒆 𝒊𝒌 𝒃𝒆𝒏.
Comments