Afronding 1e lesjaar

Het is ongelooflijk, maar het eerste lesjaar zit er gewoon weer op! Wat een rollercoaster is dat geweest zeg. En heb ik me even goed vergist over de impact van een HBO-opleiding op je 50ste, naast een fulltime baan 🙈

Allerlei overtuigingen hebben de revue gepasseerd het afgelopen schooljaar. Dat het schrijven van verslagen zoveel met mij deed, had ik niet kunnen voorzien. Dat ik in mijn perfectionisme en faalangst terecht kwam, was wel te verwachten.

Maar dat deze combinatie met een deadline voor een extreme hyperfocus leidde, waarbij ik op een gegeven moment weken van 80 uur maakte, zo heftig had ik ook weer niet verwacht. Uiteraard ben ik daarmee ver mijn grens overgegaan en heb ik ook even een week thuis moeten zijn om weer op adem te komen.

Ook dat had ik niet verwacht. Dat ik in een (mini)crisis terecht kon komen. Om in WRAP termen te praten, Vroege Waarschuwingstekens (eerste signalen van binnenuit dat het minder met je gaat), ik had ze allemaal, maar negeerde ze, want ja die deadline. Vlak daarachteraan kwamen de Signalen van Ontsporing (de overtreffende trap van de Vroege Waarschuwingstekens, waarbij je moet handelen), ook daarvan herkende ik een aantal en ook die negeerde ik. Tja, dan kun je in crisis komen en dat gebeurde.

Gelukkig kon ik zelf toen wel tijdig ingrijpen en was ik een week thuis in tegenstelling tot de vorige keer wat 8 jaar was, dus ik ga vooruit 🤪 Maar alle gekheid op een stokje, dit is natuurlijk niet gezond voor mij en ik heb hier ook enorm veel van geleerd. De combinatie van mijn therapie die ik had, was voor mij heel helpend.

Hierdoor kreeg ik meer inzichten in mijn patronen en kon ik deze doorbreken en ander gedrag inzetten. Het andere gedrag uitte zich in mijn laatste schoolopdracht en in mijn communicatie met het team waarin ik werk. Dit wierp direct z’n vruchten af, ik kreeg verbinding, durfde buiten mijn comfortzone te gaan en ik heb om hulp en steun gevraagd.

Ik vind het zelf nog steeds wonderbaarlijk om te zien wat voor ontwikkeling ik doorgemaakt heb en wat voor mogelijkheden ik nog in mijzelf heb zitten, om mijn gedrag, denken en doen toch weer anders te doen. Dit zegt natuurlijk niet dat ik volgend jaar op m’n sloffen doorkom en dat ik geen conflicten meer mee zal maken, maar ik ben me wel nóg meer bewust. En met het Cum Laude afsluiten van het eerste schooljaar geeft dat absoluut hoop voor de toekomst.

Ook ik ga even in zomerreces, in september ga ik weer verder met mijn blog en neem ik jullie mee in het tweede jaar van de opleiding Ervaringsdeskundigheid in Zorg en Welzijn.

Bedankt voor het lezen van mijn blog en de lieve berichtjes die ik van jullie mocht ontvangen ♥️